Dag 53. 9-6. Mabouzon - Saint-Chély-d´Aubrac 29 km.

9 juni 2018 - Saint-Chély-d'Aubrac, Frankrijk

Vroeg op en laat van start. Om half zeven met ze’n vieren volop in beweging om een half uurtje later bij het tegenovergelegen restaurantje een ontbijtje te nuttigen. Vervolgens een tijd lang dankbaar gebruik gemaakt van het goede Wifi signaal, extra kopje koffie erbij en iedereen weer blij. Eenmaal van start heb ik mij voorgenomen om de eerste tien kilometers flink door te stappen. Plan mislukt al na één kilometer, het lijkt wel Ierland, groen, vochtige weilanden, lage oude natuurstenen huizen met leisteen op de daken, natuurstenen borders, zwerfkeiën en overal kikkergeluiden, ik mis nog net de pub met Guinness bier. Het is het hoop plateau van de Aubrac. De Camino gaat veel door de weilanden, soms met koeien die zich gelukkig voor mij allang aan de wandelaars hebben aangepast. Ze liggen te herkauwen, kijken nieuwsgierig om zich heen en trekken zich niets van mij aan. Af en toe staat er ook een stier bij, als deze de kalfjes meent te moeten beschermen blijf ik wel op mijn hoedden, zeker niet te dichtbij komen en rustig doorlopen. In Belvézet wordt ik aan mijn jeugd herinnert. Een oma zit daar gezellig samen met haar kleinkind op een bankje tegen de muur te wachten op voorbijlopende pelgrims. Het kereltje ziet mij, springt op en rent naar de overkant van het grindpaadje om van mij een klant te maken. Dat gaat natuurlijk lukken, vraag wel of hij eerst weer naast oma wil gaan zitten voor die mooie foto die ik niet heb kunnen maken omdat hij zo snel opsprong. Foto klaar, jongetje achter de tafel en ik krijg uitleg over alle soorten aanlenglimonade waaruit ik een keuze kan maken. Kies voor perzik, krijg een bekertje vol met deze heerlijke zoete drank, pak mijn portemonnee, schud het vakje met kleingeld leeg op mijn handpalm, het jongetje pakt het gretig maar wel netjes en heeft een smile van oor tot oor. Oma komt erbij, we staan nog wat te kletsen en ik loop weer aan. Het kereltje deed mij danken aan vroeger toen ik een jaar of vijf zes was. We kregen op zondagmorgen altijd één kwartje om bij Grad in Egchel op de Gielenhofweg snoepjes te kopen. Meestal waren het 5 stuks, een Belga kauwgum met plakplaatje, trekdrop, van die geletiene kersen of perzikjes en nog wat meer van dat spul. Eens in de zoveel tijd als het heel warm was ging onze moeder mee, dan was het feest en kregen we een ijsje. Wat kan zo’n smile van een jongetje toch veel goede herinneringen oproepen.

Foto’s

11 Reacties

  1. Inge frencken:
    9 juni 2018
    Prachtige omgeving heb je vandaag gezien zeg!
  2. Karen Ottenheijm:
    9 juni 2018
    Hoi Twan,
    Jouw verhaal doet mij ook aan vroeger denken.
    Alleen gingen wij dan naar klets Antje in Dörp.
    En mochten we dan snoepjes voor 1 gulden kopen.
    Dit kon soms heel lang duren voordat je wist wat voor snoepjes je voor die gulden wilde kopen.
  3. Annie Vissers:
    10 juni 2018
    Hoi Twan, het is inderdaad net Ierland. Je hebt echt een snoepfabriek vandaag, het lijkt wel een stuk rijstevlaai wat je heerlijk zit op te peuzelen. En dan die aanlenglimonade, maar ja het is weekend en dan mag dat. Weer genoten afgelopen week van je foto’s en verhalen.
  4. Gerrie:
    10 juni 2018
    De foto's dit keer lijken echt heel veel op Ierland Twan, erg mooi!!
    Toch nog effe jou verhaal gelezen voordat ik naar bed ga......erg laaaat maar het is nu immers Egchelse kermis!!
    Normaal gesproken was je hier ook samen met Johan van de partij!
    Drink er morgen maar een samen met ons met t idee dat je hier op het matinee bent:) Doe wij dat ook!! Proost
  5. Silvia:
    10 juni 2018
    Hoi twan,

    Ik ben nu pas begonnen je verhalen te lezen. Rondom fantastisch. Ik ben wel een beetje jaloers op jou. Je bent een kanjer dat je dit doet. Werkelijk geweldig. Dikke knuffel.
  6. Coen en Peet:
    10 juni 2018
    Wat een mooie omgeving waar je nu bent! Prachtige foto's, om jaloers op te worden. 😍😍
    Coen vertrekt vandaag naar Frankrijk om weer met de jeugd de Mont Ventoux te beklimmen. Mag hij ook een beetje van de mooie natuur genieten. 😎
  7. Ger Lenssen:
    10 juni 2018
    Hoi Twan,

    Ik krijg heimwee als ik de mooie foto's zie, die je gemaakt heb in de Aubrac. Inderdaad is dit een prachtige omgeving en veel van jouw foto's roepen herinneringen bij mij op. Een geweldige streek dit plateau op zo'n 1000 meter hoogte. Bij het lezen van je laatste 2 verslagen dacht ik nog, oei die Twan gaat als een TGV door de Margride en Aubrac heen, gezien de afstanden die hij aflegt. Dat zou toch jammer zijn. Geniet van dit mooie stukje op weg naar de Pyreneeën. Bon route.
    Ger en Thea.
  8. Sjo Vroemen:
    10 juni 2018
    Weer een mooi verhaal om te lezen. Hier wandelen is geen pretje, lijkt me. Vochtige weilanden, keien etc. etc.
    Toch genieten van de mooie uitzichten in deze wijdse omgeving.
    Ik denk nog een dag of 5 voor je aan de Spaanse grens bent.
    Dank je me deelgenoot laat maken met je reisverhaal.
    Groeten
    Sjo
  9. Marinus Kistemaker:
    10 juni 2018
    Dag Twan,

    Over een paar dagen kom je bij mij in de buurt langs. Als je het leuk vindt wip ik onderweg even langs met koffie of pils (tussen Montredon en Saint Jean de Mirabel). Geef maar een seintje per mail.
  10. Maria Hodzelmans:
    10 juni 2018
    Twan,
    Je zou de route op jou foto's kunnen lopen. Geweldig. De vlinder is de Roomvlek vlinder.
    Een dagactieve nachtvlinder. Heel mooi.
  11. Natasja Bos:
    13 juni 2018
    Wat een geweldig mooi landschap!!!