Dag 52. 8-6. Les-Faux (Saint-Alban-Sur-Limognole) - Mabouzon 39 km.

https://www.relive.cc/view/1625494486

Gisteravond kwam ik natuurlijk als laatste in de slaapzaal. Het is er pikkedonker, mijn bed precies tegenover het trappengat en ben zo voorzichtig mogelijk, toch niet helemaal onopgemerkt het bed in gedoken. Met 14 personen in een slaapruimte, er is er altijd wel een die de aandacht weet te trekken van diegenen die wakker zijn of erdoor wakker worden. Eentje blijft aan het woelen, de ander snurkt zachtjes en dan heb je er nog een die heel onregelmatig snurkt, zo van 15 seconde niets en dan weer een serie achter elkaar. Dan heb je er een die om 5 uur de slaapzaal verlaat, om 5,45 vertrekt de fietsende Oostenrijker naar de keuken en ik denk dat de rest nu ook wel in beweging zal komen er verlaat rustig met rugzak en al de slaapzaal. Kom onder in de keuken ligt daar de vroege gast van 5 uur op de bank te slapen, na een paar minuutjes is hij wakker en is het ook met zijn nachtrust gedaan. Gelukkig is het ontbijt al om 7 uur en ben ik een half uurtje later op mijn Camino. Net als gisteren is het weer een heerlijk begin van de dag. In tegenstelling tot gisteren hoef ik nu niet klimmend te starten, ben al boven op de berg en kijk zo omlaag tegen de wolken die het dal bedekken, het is een prachtig natuurverschijnsel. In Saint Alban-sur-Limagnole, het dorpje vijf kilometer verderop kom ik Azadeh tegen. Het is een vrouw van zo’n 55 jaar uit het Duitse Speyer in de Pfalz. Ze werkt in het ziekenhuis op de radiologie afdeling en er valt heel wat te bespreken over hetgeen zij daar allemaal meemaakt. Ze is in Perzië geboren, op haar 18e naar DL geëmigreerd en er nooit meer weg gegaan. Vanaf dat haar zoons eerste jaar heeft ze hem alleen opgevoed en dat viel niet altijd mee in de’r eentje. Nu doet ze elk jaar een stuk van haar Camino lopen en vind daar veel voldoening in. We spreken ook geruime tijd over Iran, het Perzië van weleer. Hoe eenzijdig wij informatie tot ons krijgen en dan een mening menen te mogen vormen omdat we er ons in hebben verdiept. Ik bedoelt dan dat ik informatie tot mij gekregen heb van onder andere Midden Oosten deskundige waarvan ik denk wel te mogen vernemen dat zij volledige informatie geven, dus mooi niet. Azadeh is bijna aan het einde van haar etappe en ik vervolg mijn route naar Amont-Aubrac. Hier kom ik de drie Fransmannen tegen die ik vanaf Le Puy-en-Velay al vaak heb gesproken en waarmee ik eergisteren samen mee op een kamer heb geslapen. Met Jean-Louis, J.P. en Serge loop ik naar Marouzon waar we vannacht weer gezamenlijk in de Marie een kamer zullen delen. Het zijn zeer gezellige gasten maar gaan ertegenaan alsof het jonge honden zijn. Ik weet dat ikzelf ook vrij snel kan lopen als ik veel kilometer op één dag maak maar in vergelijking met hun ben ik nog vrij langzaam. De komende dagen zal ik vaker met hun een kamer delen, ik heb me wel voorgenomen om voornamelijk alleen te lopen zodat ik maximaal van de omgeving en alles wat op mijn pad komt kan genieten.