Dag 51. 7-6. Monistrol-d'Allier - Les-Faux (Saint-Alban-Sur-Limognole) 44 km.

https://www.relive.cc/view/1623470962

Bier, bier, grote potten bier, die heb ik verdiend vandaag. Om zes uur ben ik klaarwakker, wat doe je dan als je met vier man op een kamer ligt? Gewoon liggen blijven dus.  Al snel is Serge wakker, een van de drie Fransmannen. Hij is gelukkig nogal luidruchtig waardoor zijn twee kameraden ook snel in beweging komen. In de woonkamer slapen twee dames die door het geluid van de drie heren  en mij snel wakker zijn en de dameskamer komt ook in beweging door al het geluid. Ik vind het prima, ga mijn spullen inpakken, besluit om niet tot acht uur op het ontbijt te wachten en sta om zeven uur buiten de deur. Heb de anderen verwittigd over het weertype maar zij zijn niet overtuigd, ik vind het prima. Voor mij is het duidelijk, zoals het weertype hier de laatste dagen is moet je zorgen dat je smorgens vroeg de nodige kilometers gelopen hebt, zodra de temperatuur begint te stijgen verdampt er zoveel vocht dat een bui niet lang op zich laat wachten, We zullen zien. Haal bij de bakker om de hoek genoeg etenswaren voor de eerste tien kilometer en ga vanaf diep in het dal op pad. De eerste drie kilometers vragen veel energie, is puur klimwerk en ik ben blij dat ik deze zo vroeg op de dag heb als het nog koel is. Het uitzicht over het dal is geweldig, eerst kijk ik nog tot diep in het dal, later zie ik de wolken over de bergtoppen rollen en het dal induiken, het geeft een geweldig panorama. Eenmaal boven aangekomen zou het vlak zijn volgens de huismeester van gisteren, het is zo vlak als in de Zuid Limburgse heuvels en voor mij goed te doen. Zo zie je maar weer, alles is relatief, het is maar net wat als referentie dient. Het is geweldig wandelweer, tenminste tot vroeg in de middag, de hel breekt los en voor ik mijn regenkleding aanheb ben ik kliedernat. Na een kwartier waterballet vind ik een droge plek en trek droge kleding aan. Wacht nog een kwartier en vertrek na de bui. De zon breekt door, de hitte brand op je armen en dan weet je dat het een kwestie van tijd is voordat dit verhaaltje zich herhaalt. Om een uur of vier loop ik door een natuurpark en haalt een fietser mij in. Even later blijft hij staan, het is Philip uit Oostenrijk en is op zoek naar een slaapplaats, bel mijn overnachtingsadres en er is nog een plekje voor hem vrij. Philip loopt met de fiets aan de hand, mijn regenkleding valt van mijn rugzak af en wordt bij Philip onder de snelbinder gedaan. Na een uurtje gaat Philip alvast vooruit naar de Alberge en je raad het al, na vijf minuten begint te regenen, niet zomaar maar alweer een stortbui. Ik wist dat mijn regenkleding nog bij hem onder zijn bagagedrager zaten dus ik wordt voor de tweede maal vandaag klets nat. Gelukkig vind ik snel een relatief droge plek, samen met een gemengde kudde prachtige koeien. De stier snuift een paar keer, schraapt met zijn linkervoorpoot over de grond en ik ben blij dat er een prikkeldraad tussen ons in zit. Na een kwartiertje is het gedaan, neem een alternatieve route en spurt naar Saint-Alban-Sur-Limognole. Ik moet nog vijf kilometer en met alle toeval kom ik de drijfnatte Philip tegen op het moment dat hij de oprit van een alberge wil opfietsen. Hij is al in Saint-Alban-Sur-Limognole geweest, was veel te ver en is naar Les-Faux, een gehucht van vijf huizen gestuurd. Het scheelt mij de nodige kilometers, had al uitgeteld dat ik bij de 49 km zou aankomen bij de alberge en had die laatste kilometer er nog zeker bijgelopen om de 50 te halen. Zo is het ook goed, ondanks de buien toch weer een geweldige dag en een super prestatie geleverd. Uiteindelijk blijkt dat ik 1.345 meter heb geklommen dat is mijn record tot nu toe is, denk ook niet dat ik dit nog een keer ga overtreffen. Waar mijn tocht morgen eindigt zien we dan wel weer, nu ga ik naar de slaapzaal waar ik zeker niet geliefd zal zijn, ze liggen allemaal al meer dan één uur in hun nest en hebben waarschijnlijk meer slnachtrust dan mij nodig.