Dag 36. 23-5. Chalon-sur-Saone - Saint-Gengoux-le-National 24 km.

https://www.relive.cc/view/1591412283

Heerlijk geslapen, warme douche, rugzak ingepakt, lift van drie hoog omlaag, ontbijtje en de dag is weer begonnen. Met ze’n drieën de weg op naar Moroges waar ik eergisteren ben opgehaald. Ik vervolg mijn Camino op weg naar Contrevaix, een klein dorpje op dertig kilometer afstand. Ard en Gerrie gaan de omgeving nog even per auto verkennen en ik ontmoet ze later in Buxy, geen haag maar een dorpje even verderop. Tijdens een bakje koffie op een verhoogd terras aan de straatkant komen ze in gesprek met een man die één jaar geleden nog naar Santiago de Compostela is gefietst vanaf dit dorpje. Ik voeg me bij Ard en Gerrie en heb nog een gesprek met de mannen over het avontuur. Een ouder vrouwtje met krommende rug komt in slakkentempo met haar gestrekte arm naar me toe, ik denk: ze zal het wel moeilijk alleen kunnen en help het vrouwtje maar al te graag, zo weet ze dan toch de kroeg binnen te komen. Even later laat ik mijn flesje water vullen en Claude, de zojuist geholpen vrouw van André Laurencín die tegenover haar zit spreekt mij dan toch aan en wil dat ik even bij haar kom. Ze heeft mijn Jacobsschelp gezien en wil dat ik me sterk maak voor haar gezondheid en een gebedje voor haar zal maken in Santiago. Zij zal nooit weten of ik dat gebedje ga maken maar ik zal haar zeker meenemen in gedachte en ook mede namens haar een steentje achterlaten en kaarsje opsteken op een goede plek. Het is maar een klein gebaar maar voor zo’n vrouw van grote betekenis. Samen met Ard en Gerrie vervolg ik mijn route, ook zij zien steeds interessante gebouwen, mooie natuur en obstakels van vroeger en willen hier foto’s van nemen, duidelijk alweer een familietrekje. Even buiten het dorp komen we op een voet/fietspad terecht dat vroeger zeker als spoor moet hebben gefungeerd gezien de viaducten en de valsplatte hellingen en dalingen van het wegdek. Uiteindelijk wordt dit vermoeden ook bevestigd door de vele typische stationshuisjes die nog volgen. Ard geeft mij nog een lesje stierkennis bij de 15 jonge stieren die in de weide aan het grazen zijn. Het zijn Blonde Alquitaine stieren van een maand of 11 tot 13 oud. Als ze 22 tot 24 maanden oud zijn gaan ze met zo’n 900 kilogram naar de slacht en blijft er ruim 2/3e van het gewicht geslacht over. Het vlees is iets magerder, minder vet dan dat van de Limousin stieren die hier, maar ook bij zijn zoon Frank volop in de weides staan, daar integenis het vlees van de Limousin smaakvoller. Na dit lesje nemen we afscheid van elkaar, Ard en Gerrie nemen een andere route naar het terrasje in Buxy en ik vervolg mijn Camino in zuidelijke richting. Het is een heuvelig landschap dat wijngaarden afwisselt met bos, gras en graanvelden, een aantrekkelijke combinatie voor een wandeling. Toch net wat vroeger dan voorspeld komt vanuit de verte het onweer en de buien steeds dichter bij, ik verhoog mijn tempo om zo snel mogelijk dichter bij de bewoonde wereld te komen. Met hulp van een toevallige passant kom ik bij een spiksplinter nieuw pelgrimsonderkomen aan. Ik ben de eerste gast op hun adres en de vrouw des huizes, Cecile Terrier is zo trots dat ze al een gast ontvangt voor de officiële opening van hun locatie op 1 juni. Het is een prachtige oude woonruimte, diep in de tuin en omringd door metershoge tweevedieping tellende oude natuurstenen gebouwen van de buren. De combinatie is bijna niet voor te stellen, het lijkt op een kleine binnenplaats waar weinig licht kan toetreden. Gelukkig is er nog in het verlengde van het pelgrimsonderkomen een ruime tuin die volop in de zon staat bij stralend weer. Samen met Thierry, de man fan Claude drink ik nog een pilsje en beloof hun internetsite te vermelden. [email protected]