Dag 26. 13-5. Bourbonne-Les-Bains - Celles-en-Bassigny 27 km.

https://www.relive.cc/view/1570117257 

Je kent het wel, die avonturenprogramma’s van Discovery Channel waar de een of andere Jack in de jungle wordt gedropt en weer heelhuids in de bewoonde wereld moet komen. Vandaag ben ik die Jack. Loop vanmorgen de kerk van Bourbonne-Les-Bains binnen om een stempel in mijn Credential te laten zetten. De mis is net begonnen, kijk achter in de kerk waar zo’n stempel weleens ligt maar kan hem niet vinden. Eenmaal buiten komt Pascalle de kerk uit, hij zag mij als pelgrim binnenkomen en wilde wel tot aan de rand van het bos met mij meelopen. Het is een prachtig bos vol met grote beuken. De paden worden steeds moeilijker begaanbaar en ik begin te twijfelen of ik nog wel goed zit, nee dus. Het begint te regenen, ik moet een smal beekje, diep krabbelend tussen twee steile oevers over zien te komen. Uitglijdend met een voet in de vette modder weet ik me nog net staande te houden, zo lukt het mij dan uiteindelijk toch om de overkant van het beekje te bereiken. De regen maak plaats voor aanhoudende stortregen, het maakt mij niets meer uit, ben toch al drijfnat tot op mijn ondergoed. Continu ruik ik de heerlijke geur van wilde knoflook die nu uitgebloeid is, het moet de regen zijn die de geur zo sterk maakt. Ik krijg er honger van, zie me al bij de Italiaan allerlei lekkere gerechten verorberen, het wordt als maar gekker, die geur, die volle borden, heerlijk. Het lopen in de regen heeft nog meer verrassingen, hertjes horen je mindergoed aankomen waardoor je er meer ziet, naaktslakken zie je volop hun overleden slijmachtige soortgenoten opzuigen, boterbloemen zitten in de knop en zijn zo met hun lange stengels nog mooier dan als zo open in bloei staan en droogstaande geultjes worden weer levendige krabbelende waterstroompjes. Na drie uur klauteren over bomen en veel onbegaanbare paadjes kom ik ineens aan de rand van het bos en zie het eerste dorpje, klop aan bij een bewoond huis om even te mogen opwarmen. Het is een huis vol gasten, die ene kan er ook nog wel bij en ben van harte welkom. Ik krijg van alles aangeboden, de koffie is heerlijk en mijn lichaam warmt langzaam op. Voldaan, met de regenkleding in de rugzak verlaat ik dit gastvrije gezin op weg naar Langres waar ruime overnachtingsmogelijkheden zijn. Langres is nog 27 km lopen, als ik voor het bereiken van die stad nog geen overnachtingsadres heb gevonden zal ik er tegen een uur of negen aankomen. Ik ga ervoor en moet flink doorstappen. Twee dorpjes verder staat er een Fransman voor het huis aan de weg een sigaret te roken,  vraag voor het eerst of er in dit dorp overnachtingsmogelijkheden zijn. Er is geen hotel of refugio maar hun buren zijn in hun vakantiewoning en zijn Nederlands, probeer het daar eens. Toevallig gaan Jeannette en Mieke, twee schoonzussen hun hond uitlaten en vraag hun om hulp voor een overnachtingsadres in de buurt te vinden. Jeannette loopt naar binnen waar haar man Paul en schoonbroer Henk aan tafel een borreltje drinken, Paul komt naar buiten en zegt: kom maar binnen jonge. Dolblij ben ik met deze geweldige mensen. Ik krijg een slaapkamer en douche toegewezen, er wordt eten en een flesje bier op de aanrecht gezet en krijg het huis voor mij alleen. Met ze’n vieren gaan ze uiteten in Bourbonne-Les-Bains waar ik vanmorgen vertrokken ben. Het was weer een geweldige dag.