Dag 14. 1-5. Mannebach - Perl/Schengen (drielandenpunt Du-Lux-Fr). 34 km.

https://www.relive.cc/view/1543587462

Weer eens iets anders om naast een vreemde man in één bed wakker te worden. Niets gebeurd hoor, ben maar niet bang. Julius is een man uit Düsseldorf, is onderweg naar de Pyreneeën waar hij twee maanden voor heeft uitgetrokken. In Düsseldorf doet hij zijn master, ouder wordende gezelschappen. Hij hoopt hiermee over een jaar klaar te zijn. Het is vandaag 1 mei, dag van de arbeid. In Nederland is dit geen vrije dag, in Duitsland is dat wel anders. Zo goed als niemand werkt, geen winkel open, geen vrachtwagen op de autobaan en de straten zijn vrijwel zonder verkeer. De mensen zijn aan het feesten, bier vloeit rijkelijk en er is vanalles georganiseerd. In deze buurt loopt de Jacobsweg (pelgrimsroute) meestal hoog in de heuvels en je kijkt uit op de dorpen, dorpen, het zijn voornamelijk gehuchtjes van 50 tot 200 woningen. Vanuit de verte zie je de meiboom al in het centrum van elk dorp staan. Een meiboom is een versierde dennenboom die op een lange stam is bevestigd of het is een extreem lange dennenboom waarvan alleen de bovenste 3 meter nog in de takken zit. In andere regionen zijn het kleine versierde dennenbomen die je voor het huis van je geliefde zet, blijft hij staan dan zit het wel goed. 

Bij het vertrek vanmorgen uit huize Rosalinde wordt er gewaarschuwd voor een opdringerige mevrouw Klein uit Perl die pelgrims lastig valt om bij haar te komen overnachten. Precies zo is het gegaan. We lopen Perl binnen, vanuit de woonkamer zien we een mevrouw uit haar stoel snellen en vrijwel direct staat ze in de voordeur kabaal te produceren, ze wil dat we bij haar overnachten. Wij zijn gewaarschuwd dus vinden dit spelletje wel leuk om mee te spelen. We worden bijna binnen getrokken, verder in het dorp zijn er toch geen slaapplaatsen meer behalve dure hotels, eten doen jullie later maar, het meifeest is al afgelopen en jullie hebben verder in het dorp niets te zoeken. Zo, willen jullie de kamers zien, eerst spullen in de kamer leggen. Dacht het niet, wij houden ons van de domme en laten haar alles uit haar trukendoos halen, ze merkt dat we niet happen en wordt zelfs boos, als we nu weglopen hoeven we ook niet meer bij haar terug te komen. Het was heerlijk om haar tekeer te zien gaan, ik heb er van genoten. Tweehonderd meter verderop is er een volgende B&B adres. We worden welkom geheten door een alleraardigste man en vrouw Peifer van een jaar of zeventig.  Natuurlijk wordt er met hun over mevrouw Klein gesproken, de verhalen worden van kwaad tot erger. Deze schatrijke oude vrouw heeft het duidelijk te bont gemaakt in dit prachtige dorp Perl.