Dag 85. 11-7. Carrión-de-Los-Condes - Sahagún 43 km.

https://www.relive.cc/view/1699421064

De Meseta is totaal van slag. Bea B. schrijft nog dat het hier nu 40 graden kan zijn, het hoort op zijn minst 30 graden te zijn en dat is dan een koude dag, vandaag is het weer echter totaal zijn weg kwijt. Mijn weg, mijn Camino is voor vandaag duidelijk, het wordt een lange route naar Sahagún. Uiteindelijk worden het nog een paar kilometer extra omdat we aan de verkeerde kant van de autobaan terecht zijn gekomen en een royaal stuk terug moeten. Ik vertrek samen met Stefan, na een kwartier vervolg ik in mijn tempo en Stefan blijft met een Franse jonge en meisje praten, prima zo, we zien elkaar wel weer. Ik kom de Duitse Ute van gisteren tegen, verlaag mijn tempo en loop een half uurtje met haar over. Ute klaagt niet maar moet het wat rustiger aan gaan doen, morgen of overmorgen neemt ze een dag rust om haar lichaam te laten herstellen. Uta gaat een bakje koffie drinken in een geïmproviseerd barretje aan de rand van de weg en ik vervolg mijn Camino met Joke. Joke is alles behalve een doorsnee Nederlands meisje, ik schat haar een jaar of 24. Ze heeft lange tijd in het buitenland gewoond en is dochter van een dominee. Zij is ook het Nederlandse meisje dat gisteren het liedje zong bij de alberge Santa Maria. We zetten er een versnelling bovenop, de wolken treken tezamen en het onweer nadert in een rap tempo. Na 18 km lopen en net voor de stevige onweersbui arriveren we in het eerste dorpje. Het worden twee kopjes koffie en zodra ik het weer een beetje vertrouw loop ik aan. Samen met Lia uit Denemarken kom ik na een aantal kilometer midden in een hagelbui terecht. In plaats van zeuren hebben we er plezier in, wie kan nou zeggen dat hij op 11 juli op de Meseta in de hagel bij een graad of 12 heeft gelopen? Het zal een unieke gebeurtenis blijven. Lia en ik maken er het beste van, hebben genoeg gespreksstof en zijn zo bij het dorpje waar Lia gaat overnachten. Ik loop nog een kilometer of 7 door en kom volledig ontspannen bij mijn alberge aan. Doe mijn dagelijks ding en ga het dorp verkennen. Uiteindelijk kom ik Stefan tegen en gaan we in een barretje wat drinken, samen met twee oude mannetjes kijken we naar het stierenvechten op de tv. Eenmaal bij de alberge aangekomen blijk ik nog steeds de enige pelgrim van de dag te zijn en heb zo meteen een slaapzaal van 24 bedden voor mij alleen. Samen met het personeel van de alberge kijk ik nu naar de verlenging van Kroatië -Engeland. Uiteindelijk wordt in Kroatië vanavond feest gevierd.