Dag 7. 24-4. Spa - Vielsalm 32 km.

https://www.relive.cc/view/1529504277 

Het wijntje gisteravond samen met de huisbazin ging er goed in, er was volop gespreksstof. Marie-Pierre F. deelt samen met Johan en mij eenzelfde passie, Sri Lanka. Haar gezin is er twee jaar geleden op vakantie geweest en ze weet zich nog alles te herinneren. Het toeval is dat ze veel kan vertellen over ons stekkie aldaar, de baai van Mirissa, tempel op de heuvel, de rust van het achterland en de eenvoud van de mensen. Uiteindelijk valt het doek, morgen weer een dag.

Johan krijgt wat overtollige spullen mee naar huis die ik waarschijnlijk toch niet ga missen, mocht dat wel zo zijn dan komt daar ook wel weer een oplossing voor. Mijn wandeling start in Spa op de plek waar ik gisteren ben geëindigd. De grote tegenstelling is dat de terrasjes nu leeg zijn. Eenmaal de stad uit kan ik mijn linkervoet nog net voordat het de grond raakt van positie veranderen, de slak heeft geluk, ik maak er maar een foto van. Enkele uren later realiseer ik mij dat ik geen slak meer heb gezien, zou deze slak mij toch hebben willen behoeden om niet te snel te lopen vandaag? Het is hem of haar, de slak in elk geval toch gelukt, heerlijke wandeling met bijna een kilometer aan hoogte te hebben geklommen. De natuur op de route is schitterend, midden over de heuvels lopen de meestal smalle paadjes naar elk hoogste punt van de heuvel om vervolgens recht op het volgende dal af te gaan. Opvallend is, dat juist op die hoge toppen de paden zo goed als onbeloopbaar zijn, het regenwater van twee nachten geleden kon vaak geen kant op. Ook zijn er ver in het verleden dennenbossen aangeplant, in deze bossen zijn drainkanaaltjes aangelegd die geen goed onderhouden afwateringskanaal meer hebben, het water ontmoet zich zo op de iets lager gelegen holle paden met als gevolg een flinke modderpoel. 

Halverwege de afdaling naar Stavelot trekt een kudde koeien toch weer mijn aandacht. Alle dames zijn mooi bij elkaar aan het grazen behalve die ene, die zwarte die voor op de foto ligt, zij bevind zich futloos onder de schaduw van het struikgewas. Zal ze door de kudde verstoten zijn of gewoon ziek, zwak of misselijk? Voor mij blijft het een raadsel. Stavelot komt door de steile afdaling snel dichterbij, van bovenaf is het een mooie stad met veel diverse oude gebouwen. Eenmaal in Stavelot loop je door een slecht onderhouden museum. Wat kan het toch mooi zijn maar wat is het een achterstallige bende. Het is triest om een ooit zo bloeiende stad te zien verpauperen. Op meerdere plaatsen in deze regio zie je de vergrijzing toeslaan maar in geen enkele plaats zo hardnekkig als hier. Zelfs over de prachtigste granietstenen wegen wordt een laag asfalt gedraaid, ook dat wegdek is op zijn beurt niet onderhouden. Hoop dat de verjonging het gaat halen van de vergrijzing, er zit zoveel verleden in dit stadje dat je wilt blijven behouden. Toch is er een lichtpuntje, in Stavelot viert men enkele weken voor Pasen Le Banc moussis, dit is een variant van carnaval. Met ze’n allen, elk in een wit gewaad en een lange rode Pinoccio neus opgezet. Ik gun hun inwoners van harte dat het een geweldig feest is geweest.