Dag 6. 23-4. Évegnée-Tinée - Spa 30km.

https://www.relive.cc/view/1527109775

Heerlijk geslapen zit ik aan de ontbijttafel van al het lekkers te genieten. Ik moet goed eten om op gewicht te blijven, verbrand zoveel calorieën dat mijn lichaam mogelijk verzwakt bij een tekort aan nieuwe bouwsteentjes. Maak gebruik van het ligbad omdat staand douchen onder het schuine dak boven het bad geen optie is. Als ik rechtop wil staan steekt mijn kop boven het Velux dakraam uit. Niet gek zo’n bad in de ochtend, goed de tijd voor nemen. Mijn grote rugzak blijft leeg vanmorgen, ik blijf twee nachten in dit lux paradijsje slapen. Met een friemel rugzakje trek ik de deur achter me dicht niet wetende wat de dag zal brengen zo’n 40 uur na het ontstaan van de blaren. Net als elke dag in de korte broek, toch gaat de regenkleding uit voorzorg mee. Het heeft vannacht kort maar hevig geregend, nu is daar zo goed al niets meer van te zien, sporadisch een plasje water naast het wegdek. De regenkleding had ik thuis kunnen laten, schapenwolkjes en zon wisselen elkaar af. Tot nu toe is er in al die dagen nog geen druppel regen op mijn spoor gekomen, dat het nog lang zo mag blijven.

Onvoorstelbaar blij ben ik met mijn genezende voet. Steeds als ik opgang kom na het maken van een foto of zomaar een stilstand wordt ik aan het feit herinnerd en is het weer snel weggetrokken, hoop dat dit proces zich de komende dagen blijft verbeteren. Ik ontmoet een bont gezelschap grazende dames in de wei, het lijkt wel dat dit gezelschap nieuwsgieriger is naar mij dan ik naar de afloop van deze dag. Ben blij dat er geen stier bij staat, dit heb je weleens in de natuurgebieden bij een kudde Galloways of de Schotse hooglanders. Maak wat foto’s van de dames, eentje krijgt een aai over de’r bol en loop door. In het gehucht Soiron heeft de tijd stil gestaan, prachtige oude gebouwen, stuk voor stuk opgetrokken uit regionaal natuursteen, dit is goed te zien aan de kleur, vorm en hardheid van de stenen. De constructies zijn niet verstevigd door houten balken zoals een stuk noordelijker wel regelmatig het geval is. Ik nader het dorpscentrum, zonder enige notie passeer ik een oud vrouwtje op een bankje. Is ook niet zo gek, ze gaat goed gecamoufleerd geheel op in de kleursamenstelling van de fraaie ommuring achter haar. Zo’n vrouwtje kan best gezelschap gebruiken. Ze vraagt of ik naar Banneux ga, dat was ik niet van plan. Banneux is een dorpje hier niet ver vandaan waar gelovigen (wellicht ook ongelovigen) op Mariabedevaart kunnen gaan. Al snel kom ik te weten dat haar moeder in Eupen is geboren en getogen, moet wel heel lang geleden zijn. In Eupen spreekt men Duits, zodoende heeft zij in haar kinderjaren nog wat geleerd waardoor we nu met elkaar kunnen communiceren. Plots wordt ze door een familielid, verwacht een kleinzoon op het matje geroepen, het is etenstijd en wat moet ze wel niet met zo’n jonge gast op dat bankje. Vriendelijk volgen we elk onze eigen weg (zie filmpje). In Cornesse, het eerstvolgende dorpje is Pascal Garnier zijn huis aan het renoveren. Pascal is zo vriendelijk om mij van vers water en een chocoladewafel te voorzien, als Pelgrim ben je dankbaar voor elke hulp die je aangeboden wordt. Hij spreekt vloeiend Engels en is zeer geïnteresseerd in mijn Camino. Via het dal bij Theux waar vroeger een bloeiende textielindustrie moet zijn geweest vervolg ik mijn route. Krijg telefoon van mijn zus Gerrie en al wandelend zijn we zo een kilometer of twee verder. Nu kan ik niet zo goed twee dingen tegelijk, plots sta ik midden voor een hekwerk in de weilanden, einde weg, terug naar start. Het zijn maar een paar honderd meter en ik zit weer op de route. Via een bosrijk heuvellandschap arriveer ik na veel klouteren oven moeilijk begaanbare karrensporen bij de bron van Spa. Wachtend op een terrasje achter een pot bier zie ik Johan arriveren.