Dag 11. 28-4. Tuntange - Kautenbach 0 km.

Gisteren werd ik in de vroege avond in het centrum van Echternach door Roger en mijn vader opgehaald. Roger is de man van Jaqueline, mijn vaders familielid. Jaqueline is geboren en getogen in Luxemburg, ze spreekt en verstaat vloeiend Nederlands en ons dialect. Roger verstaat ons dialect ook goed, dit vooral door zijn wilskracht om het te willen verstaan. Toen Jaqueline nog kind was heeft zij dit geleerd van haar grootouders die tot hun dood ons dialect zijn blijven spreken. Bij hun huis en mijn overnachtingsadres aangekomen ontmoet ik mijn moeder, beide zijn we licht emotioneel aangeschoten en blij elkaar te zien. Jaquelines Moeder Diel en haar man Giel zijn ook van de partij, beide zijn in Limburg geboren en in hun tienerjaren naar Luxemburg geëmigreerd. Ik wordt in de watten gelegd, heerlijk gegeten, gedronken en mijn minder frisse kleding wordt zelfs voor mij gewassen, later gedroogd en netjes opgevouwen, wat wil je als pelgrim nog meer.

Heerlijk uitgerust begint mijn dag, een dag die alles behalve een doorsnee pelgrimsdag zal zijn. De hak-hoeken van mijn wandelschoenen zijn dusdanig afgesleten dat ze vervangen horen te worden. Als ik dit nu niet laat doen kom ik over enkele dagen serieus in de problemen. Mijn maat wandelschoenen is in een Franse sportzaak niet makkelijk te vinden en zonder goede schoenen kan ik mijn camino niet voortzetten. Samen met Roger gaan we naar een groot winkelcentrum aan de rand van Luxemburg stad, hier is een schoenmaker aanwezig die meteen aan de slag gaat om mijn hakken te vervangen. Twee uur later zit ik met een bevredigend gevoel weer in de auto, dit maal naar het noorden, naar het prachtige Kautenbach. Hier ontmoet ik enkele vrienden met hun kinderen die hier al sinds jaar en dag eind april naar de camping op vakantie gaan. Het gaat er gezellig aan toe en dat zal nog wel een aantal uurtjes zo blijven. Proost.