Dag 93. 19-7. Triacastela - Portomarín 44 km.
19 juli 2018 - Portomarin, Spanje
https://www.relive.cc/view/1715447331
Vandaag kreeg ik enkele reacties over het naderende einde van mijn Camino. Als ik in Santiago de Compostela ben loop ik nog een eindje door. Als het einde in zicht is zal ik het wel laten weten.
Het is een echte koeiendag vandaag. Overal op de Camino liggen de koeienflaters. Je hebt van die verse, die ruik je van ver aankomen, dan de opgedroogde, die worden uiteindelijk door de regen weggespoeld en dan nog flaters die jezelf niet ziet aankomen, je staat er ineens middenin en dat geeft niets. Iedereen loopt er wel een keertje in en niemand hoor je er over zeuren. Het hoort bij de rotsachtige streek, de weilanden en de Camino die hier al 1.000 jaar naar Santiago wordt gelopen. Vroeger hielden de boeren hier een stoel vrij aan tafel voor een pelgrim die plotseling aan kon kloppen, mee mocht eten en een slaapplek op de boerderij kreeg. Ik verwacht dat dit vaak bij de koeien op de stal is geweest, een bedje in het hooi. Tegenwoordig staat die extra stoel nog wel aan tafel, ook wel twee maar er schuift niemand meer aan. De boerengezinnen worden snel kleiner, de kinderen zijn uitgevlogen en wat overblijft zijn de alsmaar ouder wordende boeren en boerinnen zelf. Vaak lopen ze flink voorover met een bocheltje, hebben een weipaal of wat gereedschap in hun handen en strompelen vooruit. Je komt er ook tegen die in het gras naast de wei hun siësta houden, die vee naar een andere wei aan het drijven zijn via het Caminopad (of de Camino op het koeienpad), in de moestuintjes aan het werken of die ergens met elkaar de dagelijkse praatjes aan het maken zijn. Hoe dan ook, sporadisch zie je een boer van onder de 60 jaar en als dat zo blijft verouderen zullen we de koeienflaters op de weggetjes over een tijd moeten gaan missen. Het zou heel jammer voor de wandelaars zijn, het hoort bij de Camino, geeft een extra reukje aan deze mooie omgeving, stinkt niet, en zorgt ervoor dat de Caminogangers die er oog voor hebben maximaal van het geheel kunnen genieten.
Je schrijft het al: het einde van mijn camino nadert. Maar ik zie je nog wel doorlopen naar Finesterre en Muxia. Muxia, een prachtige plek om alles af te sluiten. Geniet nog van de laatste loodjes. Buen Camino Ger en Thea.
Op voorhand kan ik wel zeggen dat ik dit ga missen.
Succes nog deze week.
Sjo
Wat zal ik je verhalen missen en ook zeker je prachtige foto,s...Maar nog mogen we ervan genieten..Het heeft in ieder geval ,mijn ontbijtje vanochtend weer opgefleurd...
Dank je en loop ze ...