Dag 88. 14-7. Leon - Hospital-de-Obrigo 34 km.

 https://www.relive.cc/view/1706535743

Gistermiddag vroeg in de San Francisco alberge te Leon gearriveerd. Kreeg een ruimte voor vier personen, twee stapelbedden, tafel, kast en badkamer. Voor mij duidelijk welk bed, onder met de tafel naast mijn bed om de laptop te gebruiken voor het reisverslag. Na een half uurtje komt er een man van een jaar of 75 met een fietshelm de kamer op, zegt geen goeiendag, vertrekt naar de badkamer en na enkele minuten is hij weer in de slaapkamer. Hij wil het bed waar mijn spullen op liggen. Ik leg hem uit dat ik het een en ander met de laptop te doen heb en daarom dit bed wil behouden. Hij knort volop en kiest het andere onderbed naast de kast, niks mis mee denk ik zo. Ik heb met Stefan afgesproken om de stad in te gaan, voegen ons bij enkele bekenden op een terrasje voor de kathedraal en laten het bier goed smaken. De Kathedraal wordt bezichtigd en krijgen zelfs een bandje mee met Nederlandse uitleg over de gehele geschiedenis van de Kathedraal. Maken daarna een rondwandeling door deze mooie stad terwijl het begint te regenen. Na de regen slenter ik nog alleen wat rond, ga eten en arriveer om 8 uur bij de alberge. We hebben gezelschap van een Duitser gekregen, aardige gast en hij verteld mij dat hij morgen om 5 uur zijn bed uit moet omdat hij de trein tijdig moet halen. Geen punt zeg ik, ook als je dan licht nodig hebt is dat prima. De knorrende man denkt er anders over en gaat demonstratief op zijn zij liggen met de rug naar ons toe. Omdat de Wifi zo goed is heeft mijn Strava App alle gegevens naar de Relive App kunnen verzenden, dan duurt het een uur of twee en krijg ik de betreffende Relive links binnen om aan de reisverslagen van de laatste 8 dagen toe te voegen. Dit alles gaat niet vanzelf, het heeft tijd nodig en de 75 jarige man begint alweer te knorren dat het licht uit moet (donkere kamer). Ik meld hem dat als hij zelf de alberge regels wil veranderen hij naar de receptie moet gaan, mogelijk krijgt hij dan een kamer voor zich alleen. Alweer geknor, hij hangt zijn twee handdoeken aan de zijkant van het bovenbed op zodat het als een gordijntje zijn werk kan doen. Het is 8.30 uur, ik ben klaar met mijn werk en verwittig de twee mannen dat ik nog een pilsje ga drinken, prima zegt de Duitser, geniet ervan. Om middernacht gaan de deuren dicht van de alberge, dan moet iedereen binnen zijn, ik wil geen gedonder en arriveer na twee pilsjes om 9.30 uur op de slaapkamer en ga maar vroeg slapen. De oude man snurkt en de Duitser is met zijn telefoon in de weer. De Duitser stond vanmorgen vroeg op, ik om 6.30 uur, doe mijn ochtendboodschap en zoals dat hoort laat je de wc 100% zuiver achter. De fietser is na mij aan de beurt, ik douche mij nog even en moet nog even naar de wc voor een kleine boodschap. Het is een bende op de wc. Ik spreek de man aan of hij denkt dat dit normaal is, mokt wat, loopt naar de wc en trekt de zaak nog een keer door. Ik ben maar niet meer gaan kijken en laat de man alleen achter op de kamer.

Wat moet je toch met dit verhaal? Ik start mijn route, kijk naar de vele gebouwen in Leon en al snel zie ik een geheel nieuw modern gebouw dat bijna klaar is met enkele zeer oude gebouwen ernaast, denk bij mijzelf: hier hebben oude voor de nieuwe plaatsgemaakt en betrek dit ook op de 75 jarige knorrende fietser zonder fatsoen. Voor mij hoeven die oude gebouwen niet weg, er is in geleefd en het heeft een eigen verhaal, de kracht is eruit maar de geest zit er nog in, de deurtjes moeten bijgesteld worden en de muren opnieuw gestukadoord, kozijnen hebben een likje verf nodig, het dak een beurt en er zijn problemen met de afvoer. Al deze gebouwen zijn prachtige karakters, sommige doen nog volop mee terwijl anderen maar staan te staan en wachten op wat komen gaat. Ik geniet er volop van als ik ze zie en een goede aanpak doet wonderen. Ik heb een prachtige dag en ben de knorrende man dankbaar voor al de inspiratie die hij mij gegeven heeft. (foto’s goed bekijken).