Dag 80. 6-7. Cirueña - Villafranca-Montes-de-Oca 45 km

http://www.relive.cc/view/1687316989

In de alberge van Cirueña ben ik de enige die een ontbijtje heeft geboekt. Ik ga alleen op pad en vind het heerlijk, mijn eigen tempo en niets of niemand waar ik rekening mee hoef te houden. In tegenstelling tot bijna elke dag volgen de dorpen zich vandaag in een rap tempo op. Overal zijn interessante zaken te zien, aardappelverwerkingsfabriek, ambachtelijke bakker waar opa bakt en kleindochter verkoopt, het eerste hopveld voor de bierindustrie, papavervelden voor sesamzaad (dus geen opium), een huisrenovatie omdat de muur het heeft begeven, prachtige oude gebouwen, bouwval, muurschilderingen, volkstuintjes, kale kippen, kuikens, een uitvliegend hulpbehoevend zwaluwjong dat van de kat wordt gered, grotwoningen, ooievaars op de kerktorens met hun kuikens, geweldige dorpscentrums waar het ouderwets gezellig aanvoelt en halverwege de route een alberge met een geweldig zwembad waar de verleiding groot is om te blijven steken maar waar ik toch besluit om door te lopen bij 31 graden. Ik had vandaag geen einddoel, gewoon de route volgen en ik zie wel waar ik eindig. Mijn voeten lopen vanzelf, mijn geest zit vol inspiratie en ik heb zo’n zin om lekker op mijn dooie gemak door te lopen. Alles krijgt zijn aandacht en ik geniet voor de volle 100%. Het is zeer rustig op de Camino Frances en dat heeft zo zijn voordeel dat je niet hoeft te reserveren, laat kunt arriveren en er altijd wel ergens een slaapplek in de buurt is. Uiteindelijk kom ik in Villafranca-Montes-de-Oca waar ik een alberge zoek. Zoals gewoonlijk wil ik de eerste of meerdere alberges die je tegenkomt overslaan om er vervolgens in de buurt van het dorpscentrum een te zoeken. Ik heb mazzel vandaag, wordt beloond met een waanzinnige alberge voor bijna noppes. Het is een middeleeuws ziekenhuis geweest dat tegenwoordig gesplitst is in een een 3 sterren hotel en een pelgrims alberge. De receptie is in het hotel gedeelte en ik wordt als een koning ontvangen. Mijn late aankomst wordt beloond met een 14 stapelbedden tellende slaapzaal, dus 28 potentiële snurkers waar ik alleen mag slapen. De andere kleinere slaapzalen zijn vol en dan is deze grote kamer aan de beurt. Dit is nog niet alles, na het douchen ga ik in het hotel-restaurant eten. Een drie gangen menu met keuze per gang uit zes recepten en er wordt een heerlijke fles rode wijn voor mij ontkurkt. Heb er een goed gesprek met twee Nieuw-Zeelanders en uiteindelijk mag ik een bedrag van € 13,00 betalen. Met een brede glimlach, enkele mooie woorden en een flinke fooi wordt het personeel bedankt. Wat een mooie dag, voor zo meteen lekker dromen en op naar de volgende etappe van dit geweldig avontuur.