Dag 70. 26-6. Arthez-de-Bearn - Navarrenx 34 km.

26 juni 2018 - Navarrenx, Frankrijk

http://www.relive.cc/view/1663227499

Met dat ontbijt bij de boulangerie (bakkerszaak) van de gite eigenaar is het wel goed gekomen. De boulangerie is in hetzelfde dorp en aan dezelfde weg (lintbebouwing) maar dan een kilometer verderop. Ze zijn de zaak net aan het inruimen als ik arriveer, prachtige verse gebakjes, broodjes, quiche taartjes, en eclairs (mijn lievelingsgebak) in overvloed. De bakker zorgt goed voor zijn gite gasten terwijl de zaak vol loopt met dorpsgenoten die met één of meerdere stokbroden de deur uitlopen. Voor onderweg neem ik nog wat proviand mee en ik ben vertrokken. Ik loop samen met Steve, een gepensioneerde man uit Sidney die elk jaar een andere camino loopt. Ik ken Steve nu al vijf dagen en vaak slapen we in dezelfde gite. Steve is een rustige man, ik zeg tegen hem: moet je die mooie deurbel zien. Hij pakt meteen zijn camera en knipt er plaatjes van. Hij verteld naderhand dat dit zijn passie is, foto’s van deuren met een verhaal. Steve heeft bij Ericsson gewerkt en de hele wereld hiervoor bereisd, jaren met vrouw en kinderen in verschillende landen gewoond. Nu volgt hij nog een studie aan de universiteit, hij studeert familiegeschiedenis en met dit onderwerp zijn we zo weer een aantal kilometers verder. Ik vervolg mijn weg alleen, Steve heeft al dagen last van zijn voet en heeft meer rustmomenten nodig. Ik loop ook al dagen op mijn gemak omdat ik vroeg begin, geef alles om me heen de tijd die het nodig heeft en ben dan al enkele dagen tussen 1 en 3 uur ’s middags binnen, een prima tijd om de dagelijkse moetjes te doen en het verhaal tijdig klaar te hebben. 10 Kilometer voor het einde stopt er een auto voor mijn neus. De chauffeur en de medepassagier, een jaar of 20, kunnen wel vader en zoon zijn. Beide hebben een te vriendelijk taalgebruik, beetje slijmerig en een fout baardje. Je kent die personen wel, willen een baard laten groeien maar dan staat er niet genoeg en krijgen zo een gemixt uiterlijk tussen een geitenbok en Catweazle. Hoe dan ook, ze spreken me aan en in enkele momenten hebben ze vijf vragen gesteld, waar kom je vandaan, waar ga je heen, waar slaap je vannacht, waarom doe je de Camino en ben je ergens naar op zoek. Ik geef mijn standaard antwoorden zonder dat ze daar naar mijn idee ook maar iets aan hebben. Ze melden me dat ze met een groep mensen samenwonen in een speciale gemeenschap, hebben een biofarm en samen een geweldig leven. We can all live together zegt hij. Het zou geweldig zijn als ik ook bij deze gemeenschap zou willen intreden. Ik neem vriendelijk afscheid en ben toch wel nieuwsgierig naar hun woonomgeving en waar het nu ech om draait. Natuurlijk ben ik niet vatbaar voor door deze groep mensen maar ik heb al wel enkele scenario’s in mij hoofd zitten voor als ik hun weer tegen kom. Jammer genoeg blijft het bij die ene keer.

Foto’s

5 Reacties

  1. Pieter:
    27 juni 2018
    Morgennacht nog Frankrijk, laatste keer dat witte (stok) brood. In Spanje zullen ze zeker wat meer energie in het eten doen waardoor je weer wat aan kunt komen.
    Lange smale van os!
  2. Silvia:
    27 juni 2018
    He twan
    Elke dag lees ik het verhaal. Fantastisch dat je nog steeds blijft genieten. Carpe diem
    Groetjes
  3. Chantal:
    27 juni 2018
    Bonjour Twan, je vois que tu t'es arrêté chez l'alchimiste, superbe lieu, rencontre et souvenir. Jean Gaetan est hôte merveilleux.
  4. Maria Hodzelmans:
    27 juni 2018
    Mooie mestkevers. Wat een kleurenspel. Dat die op mest gedijen kun je je niet voorstellen.
  5. Gerrie:
    27 juni 2018
    Nog effe Twan en je bent France uit. Morgen zal je de grens wel oversteken.
    Veel succes!!