Dag 67. 23-6. Lanne-Soubiran - Aire-sur-l’Adour 21 km.

https://www.relive.cc/view/1656953516

Gisteren was er geen Wifi in de Gite dus heb ik een probleem. Het is een zeer afgelegen gebied dus ook geen 4G netwerk. Het versturen van foto’s met 3G is ondoenlijk, meerdere malen geprobeerd maar het werkt niet. Dan het reisverhaal, via de persoonlijke hotspot moet het lukken maar het 3G netwerk is zelfs te zwak voor deze techniek. Ik blijf het proberen omdat ik het al eens eerder heb meegemaakt en ineens is er zo’n 20 seconden een connectie tussen de telefoon en mijn laptop, net genoeg om een map met een nieuw verhaal te kunnen openen. Als ik eenmaal in deze nieuw aangemaakte map zit heb ik geen netwerk meer nodig tot het moment dat het verhaal voltooid is en verstuurd kan worden. Je begrijpt het al, ik moet nog een keer zo’n 20 seconden verbinding zien te krijgen om het nieuwe verhaal in de externe reislogger opgeslagen te krijgen en dan nog een keer om het verzonden te krijgen. Ik had het bijltje er bijna bij neergegooid, door al die ellende is het al veel te laat geworden maar uiteindelijk lukt het toch nog een keer. Blij als een klein kind vertrek ik naar mijn bedje en val meteen in slaap. Vanmorgen natuurlijk weer vroeg wakker door al het gebabbel van Karl, de Oostenrijker van het verhaaltje en het filmpje van gisteren. Besluit om rustig aan te doen en om 8 uur heb ik mijn boeltje ingepakt, ontbeten en start ik mijn Camino met stokken en al. Al snel ontmoet ik Virginie, een jonge Bretonse meid en het klikt meteen. Soms heb je dat, met de een heb je een klik en de ander loopt er als een stuk emotieloos hout bij waar je met moeite een bonjour uitgeperst krijgt. Voor mij hoeft het dan al niet meer, graag of niet, ik steek geen energie in iets waarvan ik weet dat het verspilling is. Een andere categorie zijn de mensen die diep in gedachte verzonken zijn, natuurlijk krijgen die alle respect en een passend praatje van mij. Terug naar Virginie, leuke meid met een prachtige uitstraling. We hebben samen heel wat te vertellen en genoeg te lachen over hetgeen we de laatste dagen hebben meegemaakt. Ik kan die situaties natuurlijk niet allemaal in deze blog schrijven, sommige zaken moet je voor je houden of met je partner delen maar lachwekkend zijn ze wel. Virginie weet dat ik de jonge ben die eerder deze week die langen afstand heeft gelopen. Voor mij is het onvoorstelbaar hoe zulke verhalen de snelheid van de Camino inhalen. Al vroeg, voor mij na een kilometer of 12 gaan we koffie drinken op het eerste terrasje dat ik vanmorgen naast de Camino zie liggen. Er komen nog enkele mede pelgrims aan en het is er gezellig, er wordt zelfs een optreden gegeven zo vroeg op de dag. Het is net als de laatste dagen zonnig en warm weer en ik besluit om er een korte route van te maken, het is zaterdag en even wat minder is geen punt. Aankomst bij de gite, douchen, wasje doen, pilsje in het dorp, eten, reisverhaal maken en de dag is weer ten einde.