Dag 48. 4-6. Le Cros - Le Puy-en-Velay 22 km.

4 juni 2018 - Le Puy-en-Velay, Frankrijk

https://www.relive.cc/view/1617318869 

Nicolas heeft zijn nachtje kamperen in de natuur overleefd en komt op ons overnachtingsadres aan om zodoende met ze’n drieën de tocht voort te zetten. We drinken met Martine van de alberge nog een kopje koffie en gaan op pad. Stephan weet dat ik niet alle gesprekken wil volgen, zou mijn inziens te veel inspanning voor hem (zeer sociale jonge) kosten en dat wil ik niet. Ik loop graag alleen, vind hun gezelschap prima en haal zo het beste uit drie opties. Het heeft ook zijn voordelen, ik kan lekker mijn gang gaan, foto’s maken waar ik maar wil en we komen toch altijd weer bij elkaar uit. Vaak is de wandeling voor mij dus rustig, af en toe zijn er serieuze gesprekken, vaak gesprekken over de natuur, gebouwen en de omgeving, soms leer ik weer wat Frans en er zijn veel lachwekkende momenten. Ook zojuist, we zitten aan een zeer lange eettafel van de het klooster Saint George te Le Puy-en-Velay. Eerst soep, daarna een soort van kleine bruine erwtjes en een grote gekookte tomaat in tweeën gedeeld waar een kleine platgeslagen gehaktbal tussen zit. Bladsla en kaas na, dan nog keuze uit een vanille toetje in een glaasje of een yoghurtje met een koekje. Onderweg is er amper iets te eten in dit bijzonder dun bevolkt gebied, ik barst van de honger en hou me netjes maar vooral niet in, eet minimaal het dubbele van de meeste gasten hier. Ik moet mijn honger stillen, mijn lichaam in conditie houden en dat hoeven de mensen die hier aan tafel zitten behalve Nicolas, Stefan en ik nog niet. De rest, schat zo’n 45 personen zijn allemaal beginners die morgen aan hun voettocht gaan beginnen. Ze lopen niet alleen richting Santiago maar gaan ook verschillende andere richtingen op vanuit deze zeer belangrijke historische pelgrimsverzamelplaats. We zitten ongeveer in het midden van de tafel, tijdens het eten heb ik mijn foto’s al geselecteerd en naar mijn blog gestuurd. Op het einde van de lange tafel zitten vier zuid-oost Aziatisch uitziende dames. De rest van de mensen (minimaal 80% Fransen) is in no-time verdwenen, nog sneller dan dat je het je kunt voorstellen. De vier meisjes, Nicolas en Stephan blijven over. Ik was in een andere hoek van de ruimte om een filmpje te verzenden naar mijn blog, je moet dan maximaal Wifi signaal hebben omdat het anders 20 minuten duurt voordat het filmpje verzonden is en dan moet het ook nog in één keer lukken. Ik kom terug en moet naar de meisjes heen van de twee jongens, hun hebben moeite om met ze te kunnen communiceren en met mij zou dat wel moeten lukken. Het lukt ook, twee meisjes uit de Filipijnen en twee uit Java. Ze hebben de grootste lol, hebben mij in het hoekje zien staan en afgevraagd wat ik aan het doen was. De meisjes waren net zo verbaasd als wij over de haastende eters en het tempo dat het eten van de tafel wordt gehaald. 

Nu, een paar uur nadat ik het bovenstaande verhaal heb geschreven (zijn tussendoor buiten naar een lichtshow geweest kijken en één biertje) zitten er twee eters in de grote eetzaal naast mij, het zijn Nicolas en Stephan. Ze zijn alvast aan het ontbijt begonnen dat hier al klaarstaat voor morgen (zie foto’s). Ik ben dus niet de enige geweest met een lege maag. 

Foto’s

8 Reacties

  1. Chantal:
    5 juni 2018
    Merci Twan pour ces photos de vous trois et toutes ces belles vidéos
    Au Puy en Velay allez visiter la chapelle du mont saint Michel, un vrai petit bijou ! Et bien sûr la cathédrale avec sa vierge noire et la pierre des fièvres !
    Connais tu ce proverbe qui dit ''seul on marche plus vite, à plusieurs on va plus loin ''
    Bon chemin à vous trois!
  2. Adèle:
    5 juni 2018
    Proficiat Twan!! Le Puy en Velay, dat is een mijlpaal. Vanaf nu zul je wel regelmatiger medepelgrims gaan ontmoeten. Ben benieuwd hoe je dat gaat ervaren.
    Als je de reactie van Chantal kunt begrijpen, is jouw Frans echt verbeterd zeg😁.
    Merci dat ik elke dag weer even mag meegenieten van jouw reis! Je verslag en foto’s zijn echt smullen.
    Vandaag maar ff wat extra inslaan om te eten. Dan maar een kilootje meer in die rugzak, daar merk jij vast niks meer van🥖🥐🧀🍅🍌.
    Fijne dag en heel veel plezier!
  3. Sjo Vroemen:
    5 juni 2018
    Het mooie van je voettocht is dat je mensen van verschillende nationaliteiten tegenkomt.
    Zo ook deze dag. Met handen en voeten je verstaanbaar maken heeft echt zijn charme. Moet echter niet te lang duren.
    Genoten van je 48e blog. Mooie foto's en idem video.
    Groetjes Sjo
  4. Ger Lenssen:
    5 juni 2018
    Zo Twan, Le Puy en Velay een mijlpaal op je weg. Proficiat. Ook is dit het vertrekpunt voor veel pelgrims die over de Via Podiensis naar de Pyreneeën lopen. Geniet de komende dagen van de dorpjes en omgeving onderweg, er komt nog zoveel moois, o.a. de Aubrac. Wat je zelf ook schrijft, dat je graag alleen loopt kan ik mij heel goed voorstellen. Doe wat goed is voor je gevoel, zonder je medepelgrims te kort te doen.
    Succes verder en Bon Chemin. Ger en Thea.
  5. Coen Rams:
    5 juni 2018
    Twan
    Ondertussen ben je al een echte pelgrim geworden. Na Le Puy en Velay zul je merken dat je onderweg nog meer mensen ontmoet dan je tot nu toe hebt gedaan. Blijf genieten van hun verhalen en koester de mooie momenten onderweg. Blijven eten blijven drinken is ook voor jou van toepassing. Ik blijf genieten van je verhalen.
  6. Gerrie:
    5 juni 2018
    Maar goed dat jullie nog een slaapplek hebben gevonden!! Anders misschien met z'n 3'en in het tentje !!?

    En zeker goed blijven eten, zullen jullie echt nodig hebben.
    Geniet van je verder tocht Twan!
    Groetjes Gerrie
  7. Remco van Nieuwenborg:
    5 juni 2018
    Prachtige foto's Twan, ben zeer benieuwd wat er de komende tijd nog op jouw pad verschijnt!! Heb de krant ''s morgens al een hele tijd ingeruild voor jouw verhalen en foto's :)
  8. OUDOT Stéphane:
    11 juni 2018
    🤣 🤣 🤣 🤣 Oui je me souviens du petit déjeuner à minuit.... C'est vrai, on a beaucoup rit et échangé ensemble... On savait que nos chemins allaient se séparer, et toi et moi avions envie de reprendre le chemin seul... Je suis très fier d'avoir marché avec le colosse de Maastricht, et Nicolas de Dijon...Twan, les petits légumes bruns que nous avons mangé, ça s'appelle des lentilles.... J'espère que tu progresse en français aussi vite que tu marches😂😂😂