Dag 45. 1-6. Montbrison - Marols-Pérevent 30 km.

https://www.relive.cc/view/1612837103

Marie-Martine van de donativo (je mag er zelf bepalen wat je wil betalen voor de overnachting, gastvrijheid en het eten) heeft Stephan en mij veel te vertellen. Het is een gastvrije lieve vrouw die weet wat ze wil. Ze heeft al een keer haar Camino naar Santiago gelopen en in 2014 is ze begonnen aan haar tocht naar Jeruzalem. Zo is ze in Rome gearriveerd met een verzwikte enkel, tenminste dat dacht ze tot die tijd. Drie weken eerder heeft de doctor haar dit medegedeeld na een pijnlijke val. Al die tijd heeft ze medicijnen geslikt tegen de pijn en heeft ze stevig doorgelopen. In Rome bleek dat haar enkel gebroken was, heeft ze zeven bouten in haar botten bevestigd gekregen en het heeft twee jaar geduurd voordat ze de voettocht in Rome kon oppakken. Ze is tot in zuid Italië gelopen, de boot naar het vaste land van Griekenland genomen en via Turkije en Cyprus in Israël aangelopen. Vanaf Rome heeft Marie-Martine alles met landkaarten moeten doen, ze maakte geen gebruik van de moderne technieken en er is geen route richting Jeruzalem zoals dat bij de routes naar Santiago wel is. 

Na zo’n indrukwekkende dag als gisteren gaat het er vandaag veel rustiger aan toe. Samen met Stephan veel bezienswaardigheden op de route bekeken, niet door het verstrijken van de tijd laten haasten en we ontmoeten Julien, een Pelgrim uit Bordeaux. Samen drinken we een heerlijk pilsje op het enige terrasje van het dorp. Julien loopt in tegengestelde richting van ons en hoopt over een week in Bourg-en-Bresse, een stad in de Franse Alpen aan te komen voor de bruiloft van een Caminovriend die hij het vorig jaar op zijn Camino naar Santiago heeft ontmoet. Laat arriveren we in Marols, krijgen daar geen overnachting meer geregeld en lopen naar Pérevent, het volgende dorp waar een pelgrimsadres plaats voor ons heeft. Het is bij Elodie en Francois, een kunstenaarsgezin, prachtige mensen met twee kleine kinderen. De kinderen zijn schatjes, heel netjes geeft het jongetje van een jaar of vijf ons de rondleiding door het huis en de tuin, het meisje van amper twee jaar volgt de gehele route. Er wordt niet bang gedaan, het meisje gaat alleen de trap op, laat haar babypop van bovenaf van de trap vallen en kruipt achterwaarts de trap af. Tijdens het eten klimt ze bij mij op schoot, ondanks ze al gegeten heeft geef ik haar met mijn vork nog wat te eten en ze blijft goed toehappen, zonder gezeur gaan ze naar bed en ik heb ze niet meer gehoord. Voor mij is het nu ook bedtijd, weer het einde van een mooie dag.