Dag 30. 17-5. Is-sur-Tille - Dijon 30 km.
17 mei 2018 - Dijon, Frankrijk
https://www.relive.cc/view/1577993778
Ik zag vandaag dat er een aantal foto’s nog in mijn niet verzonden mail zaten. Dit komt wel vaker voor als er een zwak netwerk/WiFi signaal is. Het zijn juist de foto’s waar ik naar verwijs in het reisverhaal van dag 23, foto’s van 10 mei. Voor diegene die willen weten waar het over gaat komt hier een stukje uit de tekst. Omdat ik de laatste dagen veel van de geschiedenis van Jeanne d’Arc (15e eeuw) en deze omgeving in de late middeleeuwen heb meegekregen vind ik het prachtig om dit nu op de muren van deze basiliek afgebeeld te zien. Ik vond het te gênant om foto's te nemen waar de bezoekers zaten die de dienst gingen bijwonen vandaar dat ik alleen een foto van de eerste en de laatste heb gemaakt.
Vandaag was alles behalve spannend. Even na zevenen opstaan en vroeg op de route. Ik wil me een avond tussen de lokale bewoners in een kroegje begeven vandaar dat Dijon, met minimaal 28 km het einddoel is. Het is een alternatieve kortere route met een relatief eentonig landschap. De veel mooiere Jacobsroute moest ik op mijn buik schrijven, het zouden minimaal 40 km zijn, deze afstand moet je alleen doen bij gebrek aan een eerdere overnachtingsmogelijkheid. Mer een vier tal kilometers op de route hoor ik een claxon flink lawaai maken, het zijn Monique en Edmond Kruszynski die ik gisteren in het kasteeltje heb ontmoet. Edmond heeft een afspraak wegens zijn slechte gehoor in het ziekenhuis van Dijon. Ik mag meerijden naar Dijon maar dat past niet bij mijn Pelgrim gedachte. Ik mag best met de auto worden opgehaald maar wil geen kilometers overslaan. In Asniéres-lés-Dijon loop ik de Mairie, het plaatselijke gemeentehuis binnen. Anne is dolblij, in al die jaren dat ze hier werkt heeft ze nog nooit een pelgrim een stempel mogen geven. Vol trots zet ze hem in mijn Credential, het lijkt wel of de stempel met tien ton op mijn Credential wordt gezet en secondelijm het geheel mee omhoog trekt, ze wil er zeker van zijn dat hij er ook perfect opstaat. Voor Anne is het zeer bijzonder, juist ook omdat ze de vorige week een boek heeft uitgelezen over een pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. Samen met Laure, de andere medewerkster gaan we met ze’n drieën op de foto. Ik bedank de gastvrije dames voor de koffie en het koekje en vervolg mijn weg naar Dijon. Daar bij het overnachtingsadres aangekomen blijkt er een misverstand te zijn, er staat geen reservering voor mij geboekt. Het neemt wat tijd in beslag maar uiteindelijk komt het allemaal goed, ik heb weer een lekker bedje om in te slapen. Na een lekkere warme douche en een klein dutje nog een heerlijke wandeling door de stad gemaakt. Het is een mooie stad maar het lijkt wel of er alleen maar smombies rondlopen, vrees dat dit in de toekomst nog erger zal worden. Goed gegeten in een druk restaurantje, in een klein bruin cafeetje nog een paar potjes bier gedronken en terug de straat op, op naar mijn bedje.
bon courage
Vind het knap om en te wandelen en 's avonds nog even schrijven. Een mens kan veel hebben. Geestelijk en lichamelijk.
Geniet van je tocht.