Dag 23. 10-5. Domrémy-la-Pucelle - Rouvres-la-Chétive 27 km.

10 mei 2018 - Domrémy-la-Pucelle, Frankrijk

https://www.relive.cc/view/1562828201 

Gisteravond hebben Julius en ik flink moeten lachen om hetgeen we de laatste dagen hebben meegemaakt. Julius kwam onder het afdakje van een kiosk staan (nadat we ons gepasseerd hadden) waar ik stond te schuilen. Het was de route van Trier naar Perl en tot dusver de enige route met een beetje regen. Vannacht heeft het ook geregend en geonweerd, vanmorgen was het droog en tijd om afscheid te nemen, we zien elkaar wel een keertje in Sri Lanka. Emotioneel is het afscheid niet, daar zijn we beide veel te nuchter voor, afscheid nemen hoort er nu eenmaal bij. Ik maak vanuit de refugio nog een foto van Julius als hij voor de basiliek staat, deze heeft hij al toegestuurd gekregen, hij ziet hem sowieso op mijn blog. In mijn eentje loop ik de basiliek binnen, dat klop niet helemaal, met mij nog een 50 tal mensen die er vijf maal langer over doen om de eerste etage van de basiliek te beklimmen. Je loopt de basiliek in, vervolgens beklim je een prachtige gedraaide natuurstenen trap van een meter of drie breed en kom je in het schip van de basiliek terecht. Omdat ik de laatste dagen veel van de geschiedenis van Jeanne d’Arc (15e eeuw) en deze omgeving in de late middeleeuwen heb meegekregen vind ik het prachtig om dit nu op de muren van deze basiliek afgebeeld te zien. Ik vond het te gênant om foto's te nemen waar de bezoekers zaten die de dienst gingen bijwonen vandaar dat ik alleen een foto van de eerste en de laatste heb gemaakt, als Jeanne op haar 18e van heiligen ingevingen krijgt over hoe de Engelse te verslaan en hoe ze op haar 19 op de brandstapel sterft. Een zeer aardige lokale dame op leeftijd die nog op het middenpad staat ziet mijn Jakobsschelp op de achterkant van mijn rugzak en is zeer geïnteresseerd. Ze spreekt goed Duits en wil wel met me mee, ik zeg oké, gaan we u rugzak inpakken en op naar Santiago. Ze schatert van het lachen en wordt door de rest (niet afkeurend) aangekeken, ze had dit antwoord niet verwacht. Eenmaal buiten de Basiliek vind ik het jammer dat ik niet overal foto’s van heb genomen, teruggaan is geen optie, de mis zal nu wel zijn begonnen. Tegelijkertijd twijfel ik of ik daarbinnen wel foto’s mocht maken. Hoe dan ook, het blijft me boeien. 

Eenmaal aan de wandel vind ik het heerlijk om weer alleen te lopen. Als ik ergens bij wil stilstaan of een foto wil knippen dan kan ik daar alle tijd voor nemen, ben je met meerdere dan heb je toch al snel een compromisgevoel, niet te lang treuzelen want dan hou je de andere te zeer op etc. Het mooie was wel dat ook Julius zeer geïnteresseerd is in hetgeen we onderweg zagen, genoeg gespreksstof dus.

Foto’s

6 Reacties

  1. Inge frencken:
    10 mei 2018
    mooie foto's, jammer van de donkere wolken. Leuk die beesten van dennenappels. xxx
  2. Ricardo Azevedo:
    10 mei 2018
    😎👏👏💪💪💪
  3. Cees:
    11 mei 2018
    Wat een prachtig avontuur Twan! Blijf vooral schrijven en natuurlijk lopen... ;-)
    Succes
  4. Irma Snijders:
    11 mei 2018
    Iedere morgen is mijn ontbijt,dankzij jou, een feestje...
    Heel veel succes en plezier ..
    En blijf ons verassen !!!
  5. Sjo Vroemen:
    11 mei 2018
    Jammer dat die dame niet meegaat op jouw weg. Maar je kunt niet alles hebben.
    Prachtige foto's wederom als mede je blog.
    Ga zo verder en blijf me verrassen op de vroege morgen!!
    Succes!
  6. Herm en Jose:
    11 mei 2018
    Prachtig twan , wat in sjoene natuur. En sjrieve det kinse aug good,ig kiek nauw alweer oot noar ut volgende verhaal .