Dag 20. 7-5. Pont-à-Mousson - Villey-Saint-Etienne 37 km.

7 mei 2018 - Villey-Saint-Étienne, Frankrijk

https://www.relive.cc/view/1556308464

Julius wil het liefst zo snel mogelijk uit de buurt van het hotel zijn omdat hij in zijn bed door een poot van het bed is gezakt. Hij heeft er zijn gasbrandertje ondergezet om toch nog in een redelijk recht bed te kunnen slapen. Eerst even bij de bakker een paar straten verderop een ontbijtje scoren. Ze hebben veel variatie in vooral zoete broodjes, croissantjes en stokbroden, steviger brood wordt niet gebakken. Het smaakt overigens heerlijk.  Voor vandaag zijn er twee opties, de lange of de heel lange route. Bij vertrek weten we nog niet wat het wordt. Omdat de slaapplaats drie kilometer van de route ligt hebben we eerst een vrij saai stuk aan een drukke weg te overbruggen voordat we op de Jacobsroute komen. Eenmaal op de Jocobsweg, weg van het drukke verkeer zit je meteen in de mooie natuur. We besluiten om de originele route te lopen naar Liverdun, het is een kilometer of zeven extra en blijkt erg mooi te zijn. Voor we de bewoonde wereld verlaten nog snel even bij de Lidl naar binnen om de middaghonger te stillen. Daar gaat het fout, wat een ellende. We lopen al zoveel dagen samen maar we gaan apart de winkel uit. Ik ben ervan geschrokken, hoe kun je zo gemeen te werk gaan. Ik ben er slecht van aan, je verliest het vertrouwen in de mensen als dit de standaard moet zijn. Buiten ben ik een broodje, fruit en een vruchten yoghurtje aan het eten als ik ontdek dat mijn wandelstokken niet meer bij me zijn, ik ga snel naar binnen, loop naar de verse broodjes waar ik de stokken heb neergezet tijdens het vullen van een broodjes zak zoals je dit ook bij de Lidl in Nederland doet. Hier moet ik ze vergeten zijn mee te nemen. Ik zie ze niet, verontwaardigd maak ik een snelle ronde door de winkel, vraag enkele mensen of ze mijn stokken hebben gezien, een mevrouw die de winkel wil uitlopen heeft ze er eerder nog zien staan. De cassiére weet van niets, ander personeel is ook te lam om even mee op onderzoek uit te gaan. We kijken buiten nog even op de parkeerplaats of er auto´s vertrekken maar die blijken ze niet te hebben gezien, een vrouw zegt dit is nou Frankrijk. Helaas, ik moet zonder mijn wandelstokken verder gaan. Ik heb er natuurlijk de pest in, het waren lichtgewicht, goed in de hand liggende, verstelbare wandelstokken die mij nog veel heuvels op en af hadden kunnen vergezellen. Je mag er even van balen maar dan moet het ophouden. Heel Frankrijk krijgt de schuld, het is allemaal merde, merde, merde maar uiteindelijk heb ikzelf de stokken laten staan. Na een kwartiertje maken we er alweer grapjes over, wat moet je anders, je veranderd het toch niet. In het bos zoek ik een mooie verse krachtige beukentak die me vandaag al prima heeft begeleid, ik noem hem Julius. Morgen is het dan zover, Julius en ik gaan dan na een tiental kilometers elk onze eigen weg. Julius vervolgt zijn Jacobsweg richting Vézelay en centraal Frankrijk, ik ga door naar het zuiden, richting Lyon.

Foto’s

5 Reacties

  1. Mieke Crommentuyn:
    8 mei 2018
    Hey Twan, wat gewldig om elke dag te beginnen met jouw verhalen en prachtige foto's. Veel succes wij genieten mee "vannoeht Helje Durp!"
    Groetjes Mieke
  2. Sjo Vroemen:
    8 mei 2018
    Hoe verder naar het zuiden hoe mooier de natuur, zou je haast zeggen. Prachtige foto's.
    Ja en nu: Hoe kom je aan nieuwe wandelstokken?
    Die Julius zal je niet gauw vergeten. Maar ja het zij zo. Dat Jullie wegen gingen scheiden was bekend.
    Prettige voortzetting

    Groetjes Sjo
  3. Maria Hodzelmans:
    8 mei 2018
    Wees vertrouwd maar vertrouw niemand.
  4. Irma Snijders:
    8 mei 2018
    Ff een paar dagen geen tijd gehad...Maar nu ben ik weer volop bij..
    Het is telkens genieten..
    Maar wat een stom iets..dat mensen niet van elkaars spullen kunnen afblijven,..
    En ja..alleen verder is toch weer net iets anders...wie weet wat en wie je nog op je pad tegenkomt..
    Veel wandelplezier...en succes...
    Verras ons maar weer met mooie verhalen en foto`s...Heerlijk tijdens het ontbijt..
  5. Maria van der Elsen:
    9 mei 2018
    Wat saai om nu alleen verder te moeten lopen, vind je dat niet erg ? Wij moeten wel erkennen er is zoveel te zien, prachtige natuur en cultuur. Wat een gemene streek om gauw je wandelstokken te bietsen, ( hier staan er nog) grapje ! Twan wij genieten elke dag van je mooie verhalen en foto s .Wandel ze nog en geniet!