Dag 16. 3-5. Sante Marguerite - Vigy 35 km.

https://www.relive.cc/view/1547952072

Wat nog lachwekkender is is hetgeen we in de boekenkast op de slaapkamer vinden. Uiteindelijk is het niets om te lachen, je verwacht zoiets echt niet. Het is een serieuze zaak.

Ja, wat is dat dan? Ik val maar met de deur binnen, je schrikt ervan. Het begint met een oud boek, Mein Kampf van Adolf Hitler. Mijn mond valt open van verbazing, een bijbel op je kamer alla maar Mein Kampf! Vervolgens nog twee boeken, Mein Kampf 1 band en Mein Kampf 2 band. Alsof het niet genoeg is, doe ook nog maar Mein Kampf in het Frans. Je denkt dit is het, nee echt niet, een hele serie in het Frans over hetzelfde onderwerp. Kijk je verder in die boekenladekast dan staat er nog veel over verschillende oorlogen, de laatste Keizer Wilhelm van Pruissen en Europese oorlogen en geschiedenis in het algemeen. Ja wat moet je dan, je wilt toch meer achtergrond bij deze opvallende ontdekking.

Het ontbijt staat netjes klaar. Monique Bidon-Keller heeft ondanks dat ze gisteren pas om zeven uur savonds wist dat ze nog gasten kreeg om te overnachten goed voor ons gezorgd. Het gaat er meteen gezellig aan toe. Met haar baguette homp al soppend in een doorzichtig lichtbruin brede louwe kom koffie spreekt Monique voluit in haar oud Duits dialect dat voorheen in dit gebied de voertaal was. Nu sterft het uit, de jeugd verstaat het enigszins maar spreken doen ze het niet meer. Ik denk hoe ga ik het nu netjes aanpakken, natuurlijk spreek je dan eerst over de geschiedenis van dit Frans-Duits gebied. Moniques moeder heeft ondergedoken gezeten en ook de Duitsers hebben hier de lokale bevolking geholpen. Soldaten aan weerskanten van de frontlinie moesten tegen elkaar oorlog voeren, vaak werden zo mensen van één familie tegen elkaar ingezet omdat het er in dit drielandengrensgebied erg grensoverschrijdend aan toe gaat. Uit alles waar Monique over spreekt merk ik dat er geen enkel kwaad in haar zit (dit i.v.m. de boeken), het is een zeer lieve en toegankelijke vrouw. Besluit om de stoute schoenen aan te trekken en vraag haar naar de oorlogsboeken op de slaapkamer. Monique verteld dat haar overleden man zeer geïnteresseerd was in de geschiedenis van dit gebied, tevens ook de geschiedenis in het algemeen. Ook haar dochter die allang het huis uit is deelt dezelfde interesse. We zitten nog een uur te kletsen over alles wat er in die oorlogsperiode is gebeurd zoals de Maginotlinie, een peperdure verdedigingslinie die in de jaren dertig is aangelegd door de Fransen om Frankrijk tegen een mogelijke aanval van de Duitsers te verdedigen. De gevreesde Duitsers vielen Frankrijk via de Belgische Ardennen aan, dat had men niet verwacht omdat de bergachtige Ardennen te ontoegankelijk voor tanks zou zijn. In drie dagen tijd was al het werk tevergeefs geweest en was het gebied in handen van de Duitsers terecht gekomen. Na het vertrek, bij het zien van de bunkers tijdens mijn prachtige Camino moet ik vaak denken aan het gesprek met Monique. Wat is het een geweldige vrouw en wat heeft dit gebied de laatste eeuwen toch veel moeten doorstaan.