Dag 28. 15-5. Langres - Rivière-les-Fosses 35 km.

https://www.relive.cc/view/1574454710

Zo, het was me mijn dagje wel weer. Ik heb inspiratie opgedaan om wel 20 verhalen te schrijven maar dan kom ik niet aan mijn nachtrust toe. Jullie moeten het met deze ene doen. In de overloop van de pelgrimsslaapplaats snuffel ik tussen wat boekwerkjes en vind een overzicht met alle pelgrimsovernachtingsmogelijkheden vanaf Schengen, het drielandenpunt van Duitsland, Luxemburg en Frankrijk. Jammer dit ik dit nu pas in handen krijg, het gaat tot aan Langres, de stad waar ik nu ben (als iemand interesse heeft in deze lijst dan kan ik de foto’s die ik ervan gemaakt het mailen). De Priester komt na afloop van de ochtendmis zoals afgesproken een kijken nemen of alles er netjes bij staat, stempel in de Credential zetten en een kleine overnachtingsvergoeding ophalen, tevens is er nog tijd voor een gesprekje. In de plaatselijke Office de Tourisme, waar ik netjes wordt geholpen probeer ik een slaapplaats voor de komende nacht te regelen op mijn eigen alternatieve route van vandaag. Dit lukt helaas niet, is buiten hun regio en van deze kleine dorpjes zijn, als ze der al zijn bijna geen overnachtingsadressen bekend. Dan maar op de bonnefooi. Het eerste stukje is nog vlak, daarna een steile afdaling. Met 2,6 km op de teller heb ik mijn stokken dan toch echt nodig. Stokken, verdomme sukkel, die staan nog bij de Office de Tourisme. Stelen doen de deze prachtige beukenhouten stokken niet maar om dit stuk terug te lopen en dan weer hierheen, dus drie maar hetzelfde traject daar heb ik geen zin in. Stokken blijven een probleem, hoe vaak dat ik ze bijna vergeet is niet normaal, familietrekje denk ik dan maar. Sowieso elke morgen alles inpakken en niets vergeten. Dan de volgorde van inpakken nog, lichte spul onder en het zware spul hoog tegen je schouders aan, staat de toilettas nog op de badkamer als alles ingepakt is. Wat dacht je van de crocs, deze "schoenen" zijn zo licht dat ze onder in het grote vak van de rugzak moeten, alles er weer uit en dan het hele spul er weer in. Ja, het valt niet mee voor deze jonge. Ik loop aan de rand van Langres en kan mezelf wel voor de kop slaan wegens het vergeten van mijn stokken, zie een bamboebos in een grote tuin bij een mooi huis staan. Mij valt meteen op dat er al heel wat stengels zijn gesnoeid en ben zo vrij om me volop aan die taaie rakkers te geven. Gelukkig is de tuin omheind met een stalen sier hekwerkje, eentje waar je deze jongens goed op kunt knikken en vervolgens de sterke vezels kunt stuk draaien. Binnen een minuut of vier is het dan toch zover, nieuwe lichtgewicht bamboestokken van een perfecte lengte om met goede steun bergop en bergaf te gaan, € 128 bespaard. Aan de overkant van de weg komt een mevrouw haar oprit oprijden, komt dat effe goed uit, heeft u misschien een snoeischaar mevrouw? Natuurlijk heeft ze die. De stevige zijtakjes moeten er nog vanaf, onder en bovenkant bijwerken en tevens kan ik zo de scherpe hoekige kantjes er vanaf halen om verwondingen tegen te gaan. Ik ruim de troep die ik bij haar op de oprit heb gemaakt netjes op en ook deze aardige overbuurvrouw wordt hartelijk bedankt. Ironisch genoeg, kom ik toevallig bij de nieuwe Lidl uit waar ik mijn voorraad etenswaren insla. De vorige keer dat ik bij de Lidl kwam werden mijn prachtige wandelstokken nog gestolen.

Ik arriveer in het dorp Orcevaux. Als iemand ooit interesse heeft om in deze streek, niet ver van de Route de Soleil een huis of opknapper wil kopen dan ga alstublieft een kijkje nemen in dit prachtige dorp en het naburige Bassey. Zeker in Bassey zal genoeg voor weinig te koop zijn, je moet dan wel twee rechter handen hebben. De omgeving is geweldig, landelijk karakter en relatief dicht bij Langres met zijn regiofunctie. Ik ben zo onder de indruk van Orcevaux dat ik niet kan stoppen met foto’s maken van al het interessants dat ik zie. Er wordt op de raam geklopt, ik sta er met de rug naartoe wegens het mooie bouwwerk aan de overkant. De man des huizes heeft er lol in en blijft maar in het Frans tegen mij aanpraten, na even maak ik het gebaar dat ik nog moet eten en loop het huis binnen. Ook hier een vol huis, voor de verandering moet ik nu op de foto, zo’n lange man is in dit dorp een bijzonderheid en nu voel ik me net een attractie. We hebben zoveel te lachen, ik eet mijn lunch, krijg koffie, nog meer koffie en schakel voor het eerst deze trip mijn hulplijn in. Bel mijn zus die in Bretagne woont, veel verder hiervandaan kan je in Frankrijk niet wonen. De bewoners en hun gasten zijn onder de indruk dat ik vanuit Nederland, op weg naar Santiago juist nu bij hun aan tafel zit. Ik wordt heel vriendelijk geholpen aan een overnachtingsadres en zo is dat ook weer geregeld. Een buurvrouw komt zelfs aangesneld en overhandigd mij een speldje met twee kersen en de plaatsnaam Orcevoux erop (zie fofo met mijn Credential). Reclame maken voor het dorp hoef ik dus niet alleen te doen. Met een brede glimlach verlaat ik het huis en ben halverwege de route van vandaag. Ik zie in de tweede helft nog zoveel interessants, mijn gedachtes krijgen nog zoveel te verwerken dat ik denk: wat weer een mooie dag, je hoeft niet rijk te zijn om deze avontuurlijke reis te ondernemen maar je bent een rijk mens als je zo van de mensen en de natuur mag genieten.